...Yoksa o bir an için bile olsa,
Senin kalbinin yanı başında
Olmak için mi yaratılmış?...
Turgenyev
Ama şu da var: Yarın buraya gelmeden edemem. Ben hayalperestim; benim öylesine az gerçek yaşamım oluyor, bunun gibi, şimdiki gibi dakikaları öyle nadir sayıyorum ki, bu dakikaları hayallerde tekrar yaşamadan duramıyorum. Bütün gece, bütün hafta, bütün yıl sizi hayal edeceğim. Ben yarın muhakkak geleceğim buraya, tam buraya, bu yere, tam bu saatte ve bir önceki günü hatırlayarak mutlu olacağım. Artık bu yer benim için kutsal. (s.37)
Şu an, sevgili Nastenka, şu anda yedi mühürlü kutuda bin yıl kalmış ve sonunda yedi mührün hepsini koparıp atmış Süleyman Peygamber'in ruhu gibiyim. Şu anda, sevgili Nastenka, böyle uzun bir ayrılığın ardından tekrar buluştuktan sonra, -çünkü ben sizi uzun zaman önce tanıdım, Nastenka, çünkü uzun zamandır birini arıyordum, bu da tam sizi aradığımın ve bizim şu anda kavuşmamızın kaderimizde yazılı olduğunun işaretidir- şu anda başımda binlerce musluk açıldı ve ben sözcükler nehrini boşaltmazsam boğulacağım. Bu yüzden, rica ederim beni bölmeyin, Nastenka, uysal ve sakince dinleyin; yoksa - tümden susarım! (s.47)
Eğer sizi yirmi yıldır seviyor olsaydım, bu halimden daha güçlü sevemezdim.! (s.57)
Mutsuzken, başkalarının mutsuzluğunu daha güçlü hissederiz; duygu parçalanmaz, yoğunlaşır... (s.72)
Ama sana kin tutmak mı, Nastenka! Senin açık, sakin mutluluğunu kara bir bulutla gölgelemek, acıyla suçlayıp senin kalbine sıkıntı düşürerek onu gizli bir pişmanlıkla iğnelemek ve onu saadet anında sıkıntıyla atmaya zorlamak, onunla birlikte kürsüye doğru giderken, kara buklelerine taktığın narin çiçeklerden birini olsun ezmek... Ah, hiçbir zaman, hiçbir zaman! Senin göğün açık olacak, senin tatlı gülüşün ışıklı ve berrak olacak, o öteki, yalnız, minnettar kalbe sunduğun saadet ve mutluluk anı için kutsanmış olacaksın!
Tanrım! Tam bir saadet anı! İnsanın bütün bir yaşamı için de olsa, az şey mi sayılır bu? (s.93)